NOS Nieuws•
Vandaag verschijnt Wie praat, die gaat, het nieuwe boek van Astrid Holleeder, de zus van de Amsterdamse crimineel Willem Holleeder. Ze getuigde sinds 2015 meermaals tegen haar broer. De gevolgen voor haar eigen leven en die van haar familie zijn groot.
De Amsterdamse crimineel zit een levenslange gevangenisstraf uit, maar Astrid Holleeder (58) leeft ook een geïsoleerd bestaan, vertelt ze. Sinds haar getuigenissen zit ze ondergedoken. De veroordeling van Holleeder (66) was vooral gebaseerd op de belastende verklaringen van haar en haar zus Sonja.
Hierdoor hebben haar kinderen en die van Sonja ook met dreiging te maken. Astrid Holleeder schrijft in haar nieuwe boek over hoe dat is en wat het met haar omgeving doet.
De voortdurende dreigementen van Willem waren juist reden voor haar om tegen hem te getuigen. “Dat was omdat Wim toen duidelijk maakte dat Sonja kon tossen om het leven van haar kinderen”, zegt Astrid Holleeder in het NOS Radio 1 Journaal.
Moeder-dochterrelatie
En ook haar eigen dochter, tv-kok en presentatrice Miljuschka Witzenhausen, wordt nu bedreigd en beveiligd. “Dat is het laatste jaar zo, maar we hebben daar altijd rekening mee gehouden. We weten hoe hij is. We zagen ook de dreiging die hij uitsprak richting Royce de Vries, de zoon van Peter R. de Vries. Dat gebeurde nadat Peter over hem had verklaard dat hij thuis was bedreigd door Holleeder. Toen verplaatste hij de dreiging uit wraak naar Royce.”
De dreiging gericht op haar dochter heeft veel impact. “Dan voel je je als moeder ontzettend tekortschieten. De overheid doet niets, dus ik moest haar voor mijn eigen gevoel beschermen, maar ik kon dat niet zo adequaat als justitie dat zou kunnen. Dus ik was overal waar zij was en probeerde de boel in de gaten te houden.”
Dat eiste zijn tol in de relatie met haar dochter. “Je wordt natuurlijk gek van je moeder, die overal opduikt en haar veiligheid in de waagschaal stelt voor jouw veiligheid. In het boek lees je hoe dat je moeder-dochterrelatie uitholt.”
Ik weet niet meer hoe het is om over leuke dingen te praten. Ik doe dit al tien jaar
Zelf moet ze altijd alert zijn en niets is meer vanzelfsprekend, zegt ze. “De gewone dagelijkse dingen, zoals samenwerken met collega’s, boodschappen doen of afspreken met vriendinnen zijn allemaal risicomomenten.”
Afgestompt
Soms zijn die risico’s het waard, zegt Holleeder, maar het brengt ook anderen in gevaar. “En voor mezelf kan ik alles goed inschatten en organiseren, maar ik weet niet wat de ander doet. Ik ga ook niet zeggen ‘je mag niet over mij praten’, want dan worden mensen bang. Dat maakt het ingewikkeld en op een gegeven moment geef je dat op.”
Nu is het contact met de buitenwereld teruggebracht naar een kleine kern van familieleden. “Het maakt je ook een ander mens. Ik maak wel veel mee, maar het zijn nooit leuke dingen. Ik kan niet vertellen over een gezellig feestje waar ik ben geweest of een museumbezoek. Ik ben behoorlijk afgestompt en niet leuk gezelschap. Ik weet niet meer hoe het is om over leuke dingen te praten. Ik doe dit al tien jaar.”
