Jörg Siegfried financierde de Duitse vertaling van de biografie

In samenwerking met

Omroep Gelderland

NOS Nieuws

De kleinzoon van een SS’er heeft de Duitse vertaling van een boek over kampoverlevende Wim Aloserij financieel mogelijk gemaakt. De Duitse uitgave werd vanavond gepresenteerd in het voormalige concentratiekamp Husum-Schwesing, een van de kampen waar Aloserij heeft gezeten.

Wim Aloserij, uit Lochem, overleefde in de Tweede Wereldoorlog drie kampen en de scheepsramp met de Cap Arcona waarbij ruim 7000 gevangenen omkwamen. Hij overleed in 2018 op 94-jarige leeftijd, terwijl hij in Duitsland was voor een herdenking.

Een maand voor zijn overlijden verscheen een succesvolle biografie over Aloserij, geschreven door Frank Krake. De Laatste Getuige werd in meerdere talen uitgegeven, maar nog niet in het Duits.

Toen de Duitser Jörg Siegfried over Aloserij hoorde, was hij onder de indruk van diens levensverhaal. Duitse uitgeverijen bleken niet geïnteresseerd in een vertaling, dus besloot hij er zelf iets aan te doen, met het duistere oorlogsverleden van zijn opa in zijn achterhoofd.

“Ik kan het verleden van mijn familie niet ongedaan maken. Het enige dat ik kan doen is nu zorgen voor een zo vreedzaam mogelijke wereld”, aldus Siegfried over zijn motivatie om de vertaling te betalen.

De Duitse vertaling van De Laatste Getuige van Frank Krake

Aloserij overleefde ziektes, mishandelingen en andere ontberingen in het Noord-Duitse concentratiekamp Husum-Schwesing. “We hebben dit boek in het Duits nodig omdat het belangrijk is dat dit verhaal ook in deze stad in Duitsland herinnerd wordt”, zegt Siegfried tegen Omroep Gelderland. “Vaak wordt er gedacht dat deze verschrikkelijke dingen in Dachau of Neuengamme zijn gebeurd maar ze zijn ook hier in Husum voorgevallen. En de mensen wisten ervan. Nu kunnen mensen hier in Husum lezen welke verschrikkingen hier gebeurden waar ze de ogen voor sloten.”

Biograaf Krake en de kinderen van Wim Aloserij zijn dankbaar voor de vertaling. “Ik denk dat mijn vader hier heel blij mee zou zijn geweest. Dat voelt toch als erkenning”, zegt dochter Josavia Muis-Aloserij.

Share.
Exit mobile version