Offerfeest van start, Senegalezen zijn in de ban van het schaap

• 

  Saskia Houttuin

  correspondent Afrika

Moslims wereldwijd vieren de komende dagen het Offerfeest, waarbij wordt herdacht dat de profeet Ibrahim bereid was om zijn zoon te offeren, maar uiteindelijk kon volstaan met het slachten van een schaap.

In Senegal, waar de viering Tabaski wordt genoemd, is het veruit de grootste happening van het jaar. Kleermakers draaien overuren om feestelijke kleding te maken, in de supermarkt zijn barbecues in de aanbieding.

Maar niets overtreft de aanschaf van een schaap, een traditie die in Senegal heel serieus wordt genomen. In de straten van Dakar kun je er niet omheen: overal in de stad zijn de dieren te koop, afbeeldingen van schapen staan op billboards langs de kant van de weg. Ook op sociale media, zoals Facebook, adverteren schapenhouders.

Aan de vooravond van het Offerfeest is het ook druk op een schapenmarkt in de Senegalese hoofdstad Dakar. Te koop is onder meer een ram met de naam Joe Biden, voor maar liefst 38.000 euro. “Want hij is het grootst én het mooist”, zegt Abou Kane, de eigenaar van Bergeries Galoya, een schapenfokkerij die zich specialiseert in het meest prestigieuze schapenras van West-Afrika: de Ladoum.

In Senegal worden deze schapen, die bekendstaan om hun glanzende vacht en imposante grootte (een schouderhoogte van zo’n 120 centimeter) regelmatig vergeleken met een Ferrari of Rolex. “Want ze zijn de top in hun soort,” zegt Kane. “Maar mijn andere schapen zijn een stuk minder duur, hoor.”

Voor Kane en andere schapenhouders zijn het gouden tijden. Tot aan het Offerfeest, dat in Senegal morgen begint, houdt hij kantoor onder een grote witte partytent in het zakendistrict van de hoofdstad. Er staan een stuk of duizend schapen, de verkeersdrukte wordt soms overstemd door luid geblaat.

Gemiddeld kost een ram dus lang niet zo veel als de peperdure ‘Joe Biden’, toch moeten Senegalezen behoorlijk wat neertellen om Tabaski te vieren. Omgerekend kost een schaap rondom de feestdag zo’n 200 euro, bijna net zoveel als een gemiddeld maandsalaris. Omdat de prijzen van transport en veevoer zijn gestegen, is dat duurder dan in voorgaande jaren.

Veel Senegalezen sparen het hele jaar door om een schaap te kunnen betalen, sommigen steken zich er zelfs voor in de schulden. “We doen het voor de eer van onze familie”, zegt een moeder van drie kinderen. Voor de koop van haar schaap reist ze naar een buitengemeente van Dakar, waar de dieren iets minder prijzig zijn.

Abdoulaye Diallo, die bekertjes koffie verkoopt langs de kant van de weg, kan zich dit jaar geen schaap veroorloven. “Ik vind dat heel erg, normaal lukt het me altijd,” zegt hij. “Volgens de Islam is het geen verplichting, maar in Senegal wordt als hoofd van het gezin van je verwacht dat je met Tabaski een schaap koopt.” Hij vreest voor de reactie van zijn vrouw, die hij het slechte nieuws nog moet vertellen.

Status speelt een belangrijke rol bij de aanschaf van een Tabaski-schaap, zegt Idrissa Cissé. Wie het kan betalen, koopt een duurder schaap. Hij werkt bij de schaapskooi van zijn oom Kane, waar een nieuwe generatie Ladoums wordt gefokt. Tegen de stalwand hangen affiches van hun prijswinnende dieren. “Ramses II, Miss France we vernoemen onze schapen graag naar belangwekkende figuren,” zegt Cissé.

En ‘Joe Biden’? Die is volgens eigenaar Kane al bijna verkocht, de onderhandelingen zijn in volle gang. Maar kleine kans dat hij morgenochtend wordt geofferd. “De nieuwe eigenaar wil met hem doorfokken. Hij is te duur om op te eten.”