In samenwerking met
Rijnmond
NOS Nieuws•
In Rotterdam is vanmiddag de razzia van 1944 herdacht, toen 52.000 mannen door de Duitse bezetter werden gedeporteerd. Voor het eerst zijn kransen gelegd bij het Razzia Monument, dat vorig jaar werd onthuld aan de Parkkade. Een van de kransleggers was burgemeester Schouten.
“We staan stil bij de impact die de grootste razzia van Nederland heeft gehad op gezinnen en kinderen”, citeert de regionale omroep Rijnmond de burgemeester. “Een impact die nog altijd doorklinkt in de levens van kinderen.”
Op 10 en 11 november 1944 werden in Rotterdam en Schiedam tienduizenden mannen opgepakt en weggevoerd. Het werd de grootste razzia in Nederland tijdens de bezetting.
Straat voor straat gingen Duitse soldaten langs de deuren. Alle mannen van 17 tot en met 40 jaar moesten zich melden. In colonne liepen ze via de Strevelsweg naar Stadion Feijenoord. Uiteindelijk werden ze per schip naar Amsterdam gebracht. De meesten gingen vervolgens per trein naar Duitsland en moesten daar dwangarbeid verrichten.
Rij uit geglipt
Een van hen was de nu 101 jaar oude Han Thans. “Op het kruispunt van de Dordtselaan met de Strevelsweg ben ik de rij uit geglipt en een portiek in geschoten. Daar heb ik aangebeld en gevraagd of ik naar het dak mocht.” Via de daken liep hij naar het huis van vrienden waar een raam openstond. Hij ging naar binnen en vroeg de bewoners of hij daar mocht onderduiken.
“Dat mocht uiteraard niet. Ze hadden net zelf twee jongens naar buiten gestuurd. Dus het is te begrijpen. Ik ben gelijk weer naar buiten gegaan en bij de rij mannen en jongens aangesloten”, zegt hij bij de regionale omroep.
De meeste mannen overleefden de deportatie, maar ruim 500 mannen kwamen om. De herinneringen aan toen leven nog volop bij Thans, maar hij is er ook nuchter over. “Op die leeftijd denk je er gewoon anders over. Nu zou ik vreselijk bang zijn geworden, op die leeftijd dacht ik: we zien wel wat er gebeurt, ik ging er redelijk onbevangen in.” Echt last heeft hij in zijn latere leven niet gehad van zijn tijd als dwangarbeider in Duitsland, zegt hij. “Maar ik heb het in vergelijking met anderen niet zo slecht gehad.”
