Urker gezin overleefde instorten Duits hotel: ‘Het bleef doodstil’

Drie weken na het instorten van het hotel in het Duitse Kröv, maakt Mark Hoefnagel het goed. Hij kwam samen met zijn vrouw Edi en hun zoontje vast te zitten onder het puin. Die bewuste nacht staat nog op hun netvlies geschreven. “Ik heb momenten gehad dat ik dacht dat ik het niet ging redden.”

In de nacht van 6 augustus stortte een deel van het hotel in. Twee mensen overleefden het niet. In totaal zaten er veertien mensen vast onder het puin, waaronder het Nederlandse gezin uit Urk.

Het stel herinnert zich het moment van de instorting nog goed. “Ik rende over de rode vloerbedekking op mijn blote voeten. Toen ik halverwege de gang was, voelde ik de vloer onder mij wegzakken en alles op mij afkomen. Dat was het laatste moment dat ik zag en toen was het pikkedonker”, zegt Edi tegen Omroep Flevoland.

De twee lagen afzonderlijk van elkaar in de duisternis, maar ze konden elkaar horen als ze schreeuwden. In het begin gaf het ze rust, omdat ze van elkaar wisten dat ze nog leefden. Dat gevoel veranderde snel, zegt Edi. “Na een uur gaf Mark aan: ik red dit niet. Dat was heel heftig om te horen. Dat het eigenlijk helemaal niet goed gaat.”

Mark heeft in totaal dertien uur onder het puin gelegen, in een benauwde positie. “Ik zat echt vast. Mijn benen lagen onder mijn buik. Ik zat een soort van dubbelgeklapt. Een bidhouding kun je wel zeggen. Alleen mijn rechterarm was vrij.” Hij herinnert zich dat moment nog goed: “Ik heb momenten gehad dat ik dacht dat ik het niet ging redden. Want je weet niet of er nog meer in gaat storten, of hoe lang het nog gaat duren.”

Edi was bang dat haar man het niet zou halen. “Ik heb ook geroepen: red eerst mijn man, want hij gaat dood.” Ze konden allebei niets anders dan afwachten. “Drie uur later hoorden we nog steeds helemaal niks. Het bleef doodstil.” Wat ze allebei niet doorhadden dat dat er ondertussen een grootschalige reddingsactie gaande was. Doordat ze precies in het midden van het hotel vastzaten, hoorden ze er niks van.

Uiteindelijk werd het gezin bevrijd. De beelden van Edi die samen met haar zoon uit het hotel werd getild, gingen de wereld over. Ze herinnert zich vooral de reactie van haar zoontje: “Ik vond zijn gezichtje zo mooi. Hij begon gelijk te wijzen naar alles wat hij zag.”

Edi en Jamie bleven vrijwel ongedeerd doordat er een deur op hen viel. Onder de deur werden ze beschermd tegen de brokstukken. Mark werd later die dag ernstig gewond onder het puin vandaan gehaald. Naast een gebroken arm had hij ook ernstig inwendig letsel opgelopen.

Vanwege zijn verwondingen werd hij kunstmatig in coma gehouden. Later, toen zijn situatie verbeterde, werd hij overgevlogen naar het UMC in Groningen, waar hij inmiddels twee weken verblijft. Inmiddels is hij bij kennis en het gaat steeds wat beter. “Hij kan voor het eerst in drie weken weer een normaal T-shirt aan”, zegt Edi met een lach.

Marks nieren waren uitgevallen door de positie waarin hij bekneld zat. Nu beginnen de organen weer langzaam te werken. “Verder heb ik geen gevoel in mijn voeten en mijn linkerarm, daar kan ik nog niks mee”, zegt hij. “Mijn pols was gebroken en dat hebben ze geopereerd, maar er zit weinig beweging in. Dus dat zal ook tijd nodig hebben om goed te kunnen herstellen.”

Het stel hoopt in de toekomst de gebeurtenissen zo goed mogelijk af te sluiten. Mark heeft lang nagedacht over hoe hij dat wil doen. “Zo wil ik nog terug naar Kröv en de mensen ontmoeten die ook onder het puin lagen”, zegt hij. “En ik zou ook graag de reddingswerkers willen spreken die ons hebben bevrijd.”

Hij moet namelijk nog een belofte nakomen aan één van de reddingswerkers: “Ik had degene die mij bevrijd heeft beloofd om een ijskoud biertje te drinken als ik weer terug zou zijn.”