Correspondent Daisy Mohr:
“Vanwege het aanhoudende bloedvergieten in Gaza en Libanon is de woede, het wantrouwen en de teleurstelling over het beleid van de Democraten in de regio enorm. Van Jemen tot Syrië en ook hier in Libanon: mensen die ik spreek hopen dat Trump het meent als hij zegt dat hij geen oorlogen wil beginnen maar ze juist gaat beëindigen. Mensen snakken naar rust, maar de grote vraag is natuurlijk wel: hoe dan? Over de daadwerkelijke strategie hebben ze namelijk nog maar weinig gehoord.
Het is duidelijk dat Trump pro-Israël is. Ook spreekt hij over “maximale druk” op Iran. De Iraanse leiders en hun bondgenoten in de regio hadden liever een Democratische president zien winnen. Ze kunnen het zich in Teheran nog goed herinneren hoe het was toen Trump president was.
Hij was het die in 2018 uit het nucleaire akkoord stapte en hij was president toen Qassem Soleimani in Bagdad werd geliquideerd. Nu houden ze hun hart vast voor wat er komen gaat. Zal Trump Israël de ruimte geven Iraanse nucleaire locaties te bombarderen, en wat kunnen ze verder nog verwachten van deze onvoorspelbare leider? Tegelijkertijd zijn er ook heel veel Iraniërs die niet per se blij zijn met hun conservatieve leiders. Je hoort regelmatig dat zij hopen dat iemand als Trump hen misschien kan helpen van het bewind van de ayatollahs af te komen.
Saoedi-Arabië is zeer te spreken over Trump als nieuwe president. Daar kunnen ze prima zaken mee doen zonder dat er veel tijd besteed zal worden aan gesprekken over mensenrechten, klimaatdoelen en dat soort dingen. En net als in andere delen van de regio spreekt daar het vooruitzicht van die druk op Iran juist aan.
Hoewel het voor heel wat mensen in de regio voelt als kiezen tussen twee kwaden heerst het gevoel dat Trump wellicht een taal spreekt die leiders hier beter begrijpen en waarmee mogelijk resultaten geboekt kunnen worden. En bovenal: hoop doet leven in een regio in chaos.”
