NOS Nieuws•
Een goede balans tussen werk en privé vinden mensen belangrijk. Dat komt al jaren naar voren uit internationaal onderzoek van uitzendconcern Randstad. Maar in de 22 jaar dat dit onderzoek wordt gedaan, vonden respondenten afgelopen jaar een goede balans tussen werk en privé voor het eerst iets zwaarder wegen dan salaris.
Een goede balans werd wereldwijd belangrijk genoemd door 83 procent van de ruim 26.000 ondervraagden in 35 landen. Werkzekerheid scoort hetzelfde percentage, salaris iets minder (82 procent).
Ook in Nederland is een baan die goed te combineren valt met het privéleven een van de belangrijkste criteria voor wie werk heeft of zoekt, al is dat niet belangrijker dan het salaris. Wel komen mensen die niet tevreden zijn vaker in actie.
Van de ondervraagden die vorig jaar van baan zijn veranderd zegt 33 procent ontslag te hebben genomen vanwege een verstoorde werk-privébalans of vanwege een vervelende werksfeer. Het jaar daarvoor was dat nog 21 procent.
Nieuwe norm
Een veelzeggende en hoopvolle ontwikkeling, zegt gedragswetenschapper Oscar van Mourik die verbonden is aan Randstad. “Het betekent dat werk niet puur functioneel is. Mensen voelen nu de ruimte om op te komen voor hun privéleven. Het is denk ik goed als dat de norm wordt. Werknemers die goed in hun vel zitten door een goede balans tussen werk en privé zijn niet alleen gelukkiger op hun werk maar presteren ook beter.”
Wat zo’n balans betekent verschilt per generatie, zegt Van Mourik. De wat oudere generatie heeft behoefte aan flexibiliteit zodat zij mantelzorg kan geven. Jongere generaties hebben juist behoefte aan een gevoel van gemeenschap. “Weet je dat als werkgever, dan kun je in spelen op de wensen die mensen hebben.”
Oorzaken
Naast behoeftes die per generatie verschillen, speelt volgens Randstad ook de krappe arbeidsmarkt een rol, komt naar voren uit het onderzoek. “Mensen worden assertiever, voelen daardoor dat zij meer een keuze hebben”, zegt Van Mourik. “Is het niet in de ene baan dan wel bij een andere.”
Dat dat zo is, zegt Van Mourik, “daar kunnen we als maatschappij niet omheen.”
