Wrak gelokaliseerd van Urker kotter die 57 jaar geleden in storm verging

• Rik van den Berg

  redacteur Online

In het Duitse deel van de Noordzee is het wrak gevonden van een Urker visserschip dat in 1967 in een zware storm is vergaan. De vijf bemanningsleden kwamen daarbij om het leven. Van twee opvarenden werd later het lichaam gevonden, van de drie anderen niet.

Het schip UK 154 was op 17 oktober 1967 vertrokken vanuit Delfzijl om in de Duitse Bocht te gaan vissen. Het weer was slecht en kapitein en eigenaar Pieter van Slooten meldde via zijn zender aan boord dat hij vanwege de barre omstandigheden stopte met vissen. Daarna werd er niets meer van de UK 154 vernomen.

Twee dagen later vond een ander vissersschip ten westen van het Duitse eiland Helgoland het lichaam van een van de opvarenden en zes dagen daarna werd nog een tweede lichaam in zee aangetroffen.

Naar het vergaan van het 25-meter lange schip is onderzoek gedaan door de stichting Onderzoek Maritieme Vermisten, die vermiste schepen probeert te lokaliseren. De man achter de stichting, Cees Meeldijk, werd begin dit jaar benaderd door de zoon van de kapitein van het Urker schip. De zoon heet net als zijn vader Pieter van Slooten.

Door archieven te raadplegen en dat te combineren met gegevens over de vindplaatsen van de lichamen, het weer en de stroming van destijds werd bepaald in welk gebied het wrak van het schip zich zou kunnen bevinden. Na het raadplegen van een zogeheten wrakkenkaart van een Duitse hydrografische dienst bleven er twee mogelijke locaties over.

Duikteam De Zeester uit Lauwersoog, waarmee de stichting van Meeldijk samenwerkt, heeft gisteren op een van de plekken bij Helgoland gedoken en vastgesteld dat het inderdaad om het wrak van de UK 154 gaat. Het schip lijkt sprekend op de foto’s van het schip, maar wat de doorslag gaf is dat op de boeg de aanduiding UK 154 goed zichtbaar is.

Het is volgens Meeldijk niet mogelijk het wrak te bergen. Doordat het zo lang op de zeebodem heeft gelegen, zou het volgens hem direct uiteenvallen als wordt geprobeerd het naar boven te halen.

De vondst is volgens hem vooral belangrijk voor de nabestaanden van de opvarenden. “Voor hen vind ik dit supermooi. Het maakt me blij en trots. Het is voor hen heel belangrijk dat nu echt vaststaat wat er met het schip is gebeurd”, zegt Meeldijk.

Zoon Pieter van Slooten (56) heeft zijn vader, die 30 was toen hij omkwam, nooit gekend. Zijn moeder was zo’n tien weken zwanger van hem toen de UK 154 verging. Aan boord waren verder de broer van Pieter senior Louwe (23), Jan Arjen Jenema (24), Jelle Kaptein (23) en Maarten van der Zwan (25). De lichamen van Jenema en Kaptein werden gevonden, de andere niet.

Van Slooten noemt het “aangrijpend en heel bijzonder” dat het wrak nu is gevonden, voor hemzelf, maar ook voor zijn 83-jarige moeder. Hij noemt de scheepsramp “een open wond”, ook omdat er nooit een begrafenis is geweest. Zijn moeder sprak er de laatste jaren meer over dan vroeger. “Voor haar is dit een opluchting.”

“Je verwerkt het, maar het komt toch vaak terug”, zegt Van Slooten. “Het is een goed geparkeerd laatje dat van tijd tot tijd opengaat.”

Hij hoopt dat de expeditie van duikteam De Zeester een vervolg kan krijgen. “Misschien is het mogelijk om een of meer onderdelen van de UK 154 als aandenken omhoog te halen.” Bij eerdere vergane schepen die gelokaliseerd zijn, is dat ook gelukt.

De stichting van Meeldijk heeft vaker succes met het lokaliseren van vermiste schepen. Zo werd vorige maand het wrak gevonden van de Texelse kotter TX 26. Dat schip werd aangetroffen op zo’n 80 kilometer ten westen van Texel.